مبانی DSLR - درک اولین دوربین شما

بنابراین شما اولین دوربین DSLR خود را خریده اید. آیا مشتاق هستید که عکاسی با DSLR را شروع کنید؟ اما واقعا نمی دانید با دوربین خود چه کار کنید؟ یا همه آن دکمه‌ها و تنظیمات برای چیست؟

نگران نباشید، ما اصول اولیه DSLR شما را پوشش داده‌ایم. در این مقاله، همه آنچه را که برای درک اولین دوربین خود باید بدانید، به شما خواهیم گفت.

دوربین و دفترچه راهنمای دوربین خود را بردارید و بیایید شروع کنیم.

توجه: من از دو دوربین نیکون خود برای نشان دادن این مقاله استفاده خواهم کرد. اگر از Canon یا برند دیگری استفاده می کنید نگران نباشید. ممکن است اصطلاحات متفاوت باشد اما مفاهیم یکسان باقی می مانند. فقط دفترچه راهنمای خود را بررسی کنید تا ببینید چیزها در دوربین شما چگونه نامیده می شوند.

1. اصول Dslr: درک حالت های فوکوس خودکار

همه دوربین های DSLR به شما امکان انتخاب بین حالت دستی و خودکار را می دهند.

فوکوس دستی با حرکت دادن حلقه های لنز بسیار سخت است و نیاز به تمرین و زمان دارد. ناگفته نماند که حتی عکاسان حرفه ای هنوز از حالت خودکار استفاده می کنند.

دوربین خود را روی فوکوس خودکار (AF) تنظیم کنید و به دستگاه خود اجازه دهید کار را انجام دهد. حداقل در ابتدا.

در وقت شما صرفه جویی می شود، و همچنان فوکوس واضح و کیفیت تصویر فوق العاده ای را که می خواهید بدست آورید!

شما می توانید بین فوکوس دستی تغییر دهید فوکوس خودکار از طریق منو اما انجام این کار با سوئیچ روی خود لنز آسان‌تر و سریع‌تر است.

2. از کدام حالت فوکوس خودکار استفاده کنید و چه زمانی

دوربین‌های دیجیتالحالت‌های فوکوس خودکار متفاوتی دارند و بسته به سوژه شما تنظیمات متفاوتی دارند. می توانید آنها را از طریق منوی دوربین صفحه نمایش خود یا با استفاده از یک دکمه انتخاب کنید.

فوکوس خودکاری که من در 95 درصد عکس هایم استفاده می کنم، AF-S (فوکوس خودکار تک سروو) است. برای سوژه‌های ثابت یا آهسته (مناظر، گل‌ها، مدل‌هایی که سریع حرکت نمی‌کنند، غذا و غیره) عالی عمل می‌کند.

به شما امکان می‌دهد وقتی دکمه شاتر را تا نیمه فشار می‌دهید، فوکوس را قفل کنید. وقتی عکس را تا انتها فشار دهید.

اگر از سوژه های متحرک (ماشین، ورزش، بچه ها، حیوانات) عکس می گیرید، می توانید از AF-C ( فوکوس خودکار سروو پیوسته).

دوربین شما به طور مداوم فوکوس را تنظیم می کند در حالی که دکمه شاتر تا نیمه فشار داده شده است.

در نهایت، شما AF-A دارید ( فوکوس خودکار سروو خودکار). دوربین کنترل کامل دارد و در هر عکس تصمیم می‌گیرد که AF-A یا AF-S باشد.

اگر از سوژه‌های متحرک و ثابت عکاسی می‌کنید، این می‌تواند واقعاً گیج‌کننده باشد. به همین دلیل آن را توصیه نمی‌کنم.

3. نحوه انتخاب نقاط فوکوس

دوربین شما می‌تواند روی نقاط خاصی از کادر فوکوس کند (فوکوس نکته ها). وقتی از منظره یاب یا روی صفحه (نمایش نقطه فوکوس) نگاه می کنید، می توانید این نقاط را ببینید.

بسته به دوربین خود، ممکن است 9 نقطه یا بیشتر داشته باشید. و می‌توانید موردی را که می‌خواهید روی آن فوکوس کنید انتخاب کنید.

ابتدا، باید ناحیه فوکوس خودکار را انتخاب کنید.(منطقه AF) با استفاده از منوی صفحه دوربین خود.

AF تک نقطه ای را انتخاب کنید. دوربین شما منحصراً روی نقطه فوکوس انتخابی شما فوکوس می کند (برای سوژه های ثابت عالی است).

اگر ناحیه پویا را انتخاب کنید، باید نقطه فوکوس را انتخاب کنید. اگر سوژه حتی کمی حرکت کند، دوربین با استفاده از نقاط اطراف دوباره فوکوس می‌کند.

این یک گزینه خوب برای سوژه‌های متحرک غیرقابل پیش‌بینی است.

در حالت ردیابی سه بعدی شما یک نقطه فوکوس را انتخاب می کنید. با فشار دادن دیافراگم تا نیمه، می توانید ترکیب بندی را تغییر دهید. دوربین یک نقطه فوکوس جدید را انتخاب می کند تا سوژه را در فوکوس نگه دارد.

در نهایت، می توانید به دوربین اجازه دهید تصمیم بگیرد کجا فوکوس کند (ناحیه خودکار). من استفاده از این گزینه را توصیه نمی کنم زیرا. به هر حال دوربین شما فقط یک ماشین است. نمی تواند بداند مهمترین موضوع در کادر برای شما چیست.

5. از کدام حالت اندازه گیری باید استفاده کنید

حالت های اندازه گیری به شما می گوید دوربین نحوه اندازه گیری نور موجود می توانید آنها را از طریق منوی صفحه دوربین خود انتخاب کنید، یا می توانید از دکمه حالت اندازه گیری استفاده کنید.

حالت پیش فرض معمولا حالت ماتریس/ارزیابی است .

دوربین شما نور را در کل فریم اندازه گیری می کند. پس از انجام برخی محاسبات پیچیده، سعی می کند به نوردهی متعادلی دست یابد. این برای صحنه های یکنواخت مفید است.

در مرحله بعد حالت وزن دار را داریم.

دوربین نور مرکز قاب و محیط اطراف آن را اندازه گیری می کند. این بستگی به مدل دوربین شما دارد، اما معمولاً بین 60 تا 80 درصد کادر است.

زمانی که سوژه شما بیشتر کادر را اشغال می کند و به نوردهی زیاد اهمیت نمی دهید مفید است. گوشه ها.

در نهایت، می توانید حالت اندازه گیری نقطه ای را انتخاب کنید.

دوربین شما نور را فقط برای نقطه فوکوس اندازه گیری می کند. این فقط 1-5٪ از صحنه است!

این حالت زمانی مفید است که سوژه ای که از آن عکس می گیرید فضای زیادی را در کادر اشغال نمی کند.

6. چگونه از متر برای بررسی نوردهی خود استفاده کنید

می توانید نورسنج را بررسی کنید تا متوجه شوید که آیا دوربین شما مقدار مناسبی از نور موجود را دریافت می کند یا خیر.

معمولاً وقتی شاتر را فشار می دهید می توانید آن را ببینید. در حالی که از منظره یاب خود یا در نمای زنده نگاه می کنید رها کنید.

ممکن است بسته به مدل دوربین کمی متفاوت به نظر برسد. اما مفهوم همیشه یکسان است.

متری است با نقطه 0 در وسط و دو طرف که نشان دهنده نور کمتر و بیشتر است.

وقتی سنج روی 0 باشد، این بدان معناست که حسگر دوربین میزان نور مناسب را دریافت می کند.

به سمت (-)، عکس کم نور می شود (خیلی تاریک). نسبت به علامت (+) بیش از حد نوردهی خواهد شد (خیلی روشن).

7. درباره دیافراگم و سرعت شاتر چه کاری باید انجام دهید

برای تنظیم میزان نور، می توانید شروع کنیدبا بازی با 2 تنظیمات: دیافراگم و سرعت شاتر.

دیافراگم به معنای تنظیم اندازه سوراخی است که نور را به دوربین می‌دهد. هر چه سوراخ بزرگتر باشد، نور بیشتری وارد می شود.

سرعت شاتر مدت زمانی است که حسگر دوربین شما در معرض نور قرار می گیرد. هر چه طولانی تر باشد، نور بیشتری خواهید داشت. ایده این است که این 2 تنظیم را متعادل کنید تا زمانی که نور کامل را دریافت کنید.

آیا نور زیادی دریافت می کنید؟ می توانید دیافراگم را ببندید یا شاتر را برای مدت زمان کوتاه تری باز کنید. خیلی تاریک؟ می‌توانید دیافراگم را باز کنید یا شاتر را برای مدت طولانی‌تری باز بگذارید.

این ممکن است پیچیده به نظر برسد، اما خوشبختانه دوربین‌های DSLR ما با حالت‌های تصویربرداری نیمه خودکار خود (حالت اولویت دیافراگم و حالت اولویت شاتر) به ما کمک زیادی می‌کنند. 1>

می توانید آنها را با استفاده از شماره گیری انتخاب کنید.

از اولویت دیافراگم برای کنترل عمق میدان استفاده کنید

هنگام انتخاب حالت اولویت شاتر، شما فقط باید تنظیمات دیافراگم را تنظیم کنید. دوربین شما به‌طور خودکار سرعت شاتر را برای دریافت نور مناسب انتخاب می‌کند.

واحدهای دیافراگم f-stop هستند. مقادیر f کوچک مربوط به دیافراگم‌های باز است (سوراخ‌های بزرگ، نور بیشتری به دوربین شما وارد می‌شود) و مقادیر f بزرگ مربوط به دیافراگم‌های باریک (سوراخ کوچک، نور کمتر) است.

یکی دیگر از مواردی که از طریق دیافراگم کنترل می‌کنید این است که عمق میدان این بر میزان واضح/تار بودن پس‌زمینه در کادر شما تأثیر می‌گذارد. استفاده کنیداین برای کنترل عمق میدان عمیق یا کم عمق.

اگر می‌خواهید کل تصویر شما واضح باشد، مقادیر بالای f stop را انتخاب کنید.

اگر می‌خواهید می‌خواهید پس‌زمینه تار باشد، مقادیر f کوچک را انتخاب کنید.

حتما لرزش احتمالی دوربین را که توسط دستانتان معرفی می‌شود، پیگیری کنید. اگر اینطور است، از یک سه پایه استفاده کنید.

از اولویت سرعت شاتر برای دستکاری حرکت در تصویر خود استفاده کنید

هنگام انتخاب حالت اولویت شاتر، سرعت شاتر را انتخاب می کنید و دوربین شما دیافراگم را برای دریافت انتخاب می کند. نوردهی مناسب.

کنترل سرعت شاتر زمانی که حرکتی در عکس شما وجود دارد بسیار مهم است. وقتی از سرعت شاتر سریع استفاده می‌کنید، می‌توانید حرکت را در تصویر خود ثابت کنید.

و زمانی که از سرعت شاتر طولانی‌تر استفاده می‌کنید، می‌توانید سوژه‌های متحرک را تار کنید یا حتی جلوه‌ای صاف داشته باشید. مانند عکاسی از آبشار.

وقتی دوربین شما مقادیر f کوچک را انتخاب می کند مراقب باشید زیرا عمق میدان تحت تأثیر قرار می گیرد و پس زمینه های تار خواهید داشت.

8. نحوه استفاده جبران نوردهی

با حالت های اولویت، دوربین شما همیشه سعی می کند آن را جبران کند تا سطح نوردهی را روی متر به صفر برساند. اما گاهی اوقات ممکن است بخواهید تصویر تیره‌تر یا روشن‌تری داشته باشید.

می‌توانید این کار را با استفاده از دکمه جبران نوردهی (که علامت + و – روی آن دارد) انجام دهید. در حالی که آن را فشار می دهید، صفحه را به طرفین بچرخانید. این کار تصویر شما را به تدریج می سازدتیره‌تر یا روشن‌تر.

دوربین‌های دیگر دارای شماره‌گیری هستند که جبران نوردهی را کنترل می‌کند. در دفترچه راهنما بررسی کنید که دوربین شما چه چیزی دارد زیرا ابزار واقعاً مفیدی است.

در مورد مثلث نوردهی در اینجا بیشتر بخوانید.

9. این کار را نکنید. حالت های خودکار و دستی را فراموش کنید

شما می توانید سایر حالت های تصویربرداری را انتخاب کنید. یکی خودکار است. دوربین شما در مورد همه چیز تصمیم می گیرد. من استفاده از آن را زیاد توصیه نمی‌کنم.

موضوع دیگر حالت دستی است. شما همه چیز را تنظیم می کنید. این یک حالت واقعا مفید است زیرا به شما آزادی زیادی می دهد. و به شما این امکان را می‌دهد که در عکاسی خود خلاق شوید.

وقتی فهمیدید دیافراگم و سرعت شاتر چگونه کار می‌کنند، شدیداً به شما توصیه می‌کنم سعی کنید و با آن تمرین کنید.

10. از ISO برای اصلاح خود استفاده کنید. حساسیت به نور دوربین

ISO حساسیت سنسور شما به نور را اندازه گیری می کند. هرچه عدد ISO کمتر باشد، حسگر کمتر حساس است.

مقادیر بالاتر به این معنی است که دوربین به نور حساس‌تر است. این به شما امکان می‌دهد در موقعیت‌های تاریک‌تر، مانند داخل خانه یا حتی بیرون از خانه که نور ضعیف‌تر می‌شود، عکس بگیرید.

اما یک معاوضه وجود دارد. عکس‌های شما یک جلوه دانه‌دار (معروف به نویز) خواهند داشت. بنابراین باید مطمئن شوید که ارزش داشتن مقداری نویز برای نور بیشتر را دارد.

می توانید مقدار ISO را از طریق منوی موجود در خود انتخاب کنید صفحه نمایش دوربین برخی از دوربین ها یک دکمه ISO نیز دارند.

همچنین می توانید ISO خودکار را انتخاب کنید.حالت دوربین شما بسته به شرایط نوری خاص، تنظیم ISO را در هر عکس انتخاب می‌کند.

در دوربین‌هایم می‌توانم ISO را از طریق منو>منوی عکس‌برداری>تنظیمات حساسیت ISO> ایزو خودکار.

دفترچه راهنما را بررسی کنید تا نحوه دسترسی به آن را در مورد خود مشاهده کنید.

نتیجه گیری

دوربین های SLR دیجیتال در ابتدا ممکن است خسته کننده به نظر برسند. اما با کمی تمرین و دنبال کردن این آموزش، به زودی بر اصول اولیه DSLR مسلط خواهید شد و عکس های فوق العاده ای می گیرید!

قبل از عکس گرفتن یک لحظه توقف کنید و به تنظیمات خود فکر کنید. از فوکوس خودکار، حالت نورسنجی، حالت عکسبرداری گرفته تا ISO.

تنظیمات را تغییر دهید تا تأثیری که بر روی تصاویر شما می گذارد را ببینید، تا جایی که می توانید تمرین کنید و صبور باشید. مهم است که از فرآیند یادگیری خود لذت ببرید.

از آن لذت ببرید و با دوربین خود آزمایش کنید! به زودی تمام این تنظیمات بخشی از جریان عکاسی شما خواهد بود و شما آنها را به طور طبیعی تنظیم خواهید کرد.